Gigolo Vlaams Brabant date met een studente uit Leuven
Gigolo Vlaams Brabant. Ik sluit mijn boek en leg het op het rekje bij de stapel van de vakken waarvoor ik al examen heb afgelegd. Gigolo Vlaams Brabant, In mijn eerste jaar deed ik het ook al zo, en schepte ik er een alleen door studenten begrepen genoegen in om de rechterstapel te zien groeien van nul naar meer dan honderd centimeter. Ik ben er bijna, want de linkerstapel telt nog slechts twee boeken. Een open-boek-examen over vier dagen, voor een vak dat ik als geen ander beheers. En dus heb ik toegezegd, gisteravond via mijn mailbox.
Ik heb om 14u met hem afgesproken – gigolo Vlaams Brabant -op een terrasje op de Oude Markt. We weten allebei dat we daarna naar mijn kamer zullen gaan als we elkaar met onze aanwezigheid van het realiteitsgehalte van zijn fantasie hebben kunnen overtuigen. Hij is 40 en leek erg knap op de foto van zijn website, bij iedere virtuele kennismaking, geldt ook hier het ‘eerst zien en dan geloven’-devies. Vooral omdat ik hier hoegenaamd geen ervaring mee heb. Met mijn eerste vriendje heb ik vier maanden geleden gebroken na een relatie van drie jaar. En in de vier maanden dat ik single ben, heb ik geen enkele geschikte gelegenheid gevonden om van mijn nieuw herwonnen vrijheid te genieten. Ik ben ze beu, die omhooggevallen betwetertjes op de studentenfuiven, die zich volgieten met bier om zichzelf klaar te stomen voor een wilde nacht. Wat ze nooit zijn, met hun hulpeloze onhandigheid, of veel te snel, met het egoïsme dat een jongen van een man onderscheidt. En dus wou ik meteen ‘the real thing’, beseffend dat dit misschien ook niet de manier is om dat te vinden. Maar zijn berichtje op de afspraakjes-site was zo gevoelig geschreven dat ik deze onbekende kerel meteen vertrouwde.
Het terras is voller dan ik tijdens de examenperiode had verwacht, maar ik zie nog nergens de man van de foto uit mijn mailbox. Ik installeer me aan een tafeltje bij de muur, zodat ik het komen en gaan van de voorbijgangers goed kan observeren.
“Hallo, ik ben Vince“, zegt de jongeman in de zwarte lederen jas en de jeans die op me toe stapt. Hij moet me makkelijk herkend hebben, want hij heeft een zelfverzekerde toon in zijn stem die me voldoende geruststelt om hiermee door te gaan.
“Steffie”, zeg ik glimlachend vooraleer hij me bij wijze van begroeting op de wang kust.
Ik weet niet wat ik moet zeggen in deze ongewone situatie en voel me een beetje ongemakkelijk door de spontaniteit waarmee ik op zijn bericht heb gereageerd. Zal hij me niet lichtzinnig vinden dat ik dit zomaar doe? Nee, zijn ogen vertellen iets anders. Hij heeft een warme blik. Sensueel maar ernstig, met ogen vol respect.
“Heb je nog examens?” vraagt hij me.
“Ja, eigenlijk wel”.
“Heb je dan wel tijd voor een terrasje terwijl iedereen zit te studeren?”
“Toch wel ja”, zeg ik lachend. “Ik heb nog maar één vak en dat is pas over enkele dagen. ‘t Is bovendien een open-boek-examen”.
“Zijn dat niet net de moeilijkste?”
“Ja, vaak wel, maar dit zie ik wel zitten. Vorig jaar had ik een zestien op dit vak. En ik heb altijd hard gestudeerd”.
“Da’s goed van je”.
“Dit ook”, zeg ik ondeugend.
“Ja, dit ook”, antwoordt hij met een mysterieuze blik. “Ik vind het super dat je me hebt durven contacteren. En je bent normaal, lief en ontzettend mooi”.
Ik smelt bijna weg bij al dit lof en voel een blosje op mijn wangen verschijnen.
“Wil je nog een cola?” vraagt hij nadat ik mijn glas heb leeggedronken.
Ik aarzel, en zeg dan: “Nee, eigenlijk heb ik geen dorst meer”.
“Dan vraag ik even de rekening. Zullen we een wandelingetje maken? Dan kan je me je favorietje plekjes in Leuven laten zien”.
“Ik betaal die cola wel hoor”, zeg ik haastig wanneer hij even later zijn portefeuille tevoorschijn haalt.
“Nee, alsjeblieft, laat het zo. Ik zou me beledigd voelen”, antwoordt hij.
Hand in hand met een gigolo Vlaams Brabant
Hij is charmant, galant en het voelt bijna tegennatuurlijk om niet meteen hand in hand met hem te lopen wanneer we het terras verlaten. We lopen langs het Fochplein, de Bondgenotenlaan en het Ladeuzeplein in de richting van de Bogaardenstraat, waar ik nu al bijna twee academiejaren woon. Het voelt heel natuurlijk wanneer hij met me mee naar binnen stapt.
“Ssht”, fluister ik in de gang, want ik wil geen nieuwsgierige blikken van mijn kotgenoten. We moeten stil zijn, aangezien iedereen zit te studeren, maar ik ben blij met de examenstress van de anderen omdat die me de rust en de privacy geeft, die ik voor deze geheime afspraak nodig heb.
“Een gezellig stekje heb je hier”, zegt hij terwijl hij rondkijkt in mijn kamer.
“Ja, ik vind het hier wel leuk”, antwoord ik .
“Heb je zin in een glaasje wijn?” vraag ik hem wanneer hij in de zetel bij het raam gaat zitten. “Bier heb ik niet”.
“Ik drink ook geen bier. Maar een glaasje wijn zou heerlijk zijn”.
Ik schenk twee glazen rode wijn in en ga naast hem in de zetel zitten.
“Hmm, lekker”, zegt hij over de wijn.
Hij kijkt me met een lieve blik aan en schuift zijn hand naar de mijne. Ik trek mijn hand niet terug en geniet van de warmte van dit gebaar.
“Ik heb dit nog nooit eerder gedaan”, zeg ik aarzelend.
“Wat bedoel je? Wil je zeggen…”
“Nee, niet dat”, ga ik verder met een lachje. “Ik bedoel zo afspreken met iemand die ik niet ken”.
“Als je je er niet goed bij voelt, ga ik weer weg. Zeg het me, alsjeblieft, ik wil weten wat je denkt. Of we kunnen ook gewoon een beetje gaan winkelen of iets gaan eten als je wil”.
Hij is lief, denk ik, ontzettend lief. En nee, ik wil niet winkelen of eten. Ik wil hem voelen, overal.
“Nee het is goed zo”, zeg ik een beetje verlegen.
Zijn parfum is het meest frisse dat ik ooit heb geroken. Het stelt me gerust dat hij zo goed zorgt voor zijn knappe lijf en de sensuele mannelijke geur herinnert me aan de prikkeling van mijn zintuigen die ik veel te lang heb verwaarloosd.
“Heb je een vriend?” vraagt hij dan.
“Gehad. Maar ik heb het enkele maanden geleden uitgemaakt. Hij was mijn eerste. We zijn drie jaar samen geweest, en ik heb er lang over gedaan om te beseffen dat we niet bij elkaar pasten. Nu ben ik blij dat ik weer single ben. Maar soms mis ik iemand, begrijp je? Maar niet zomaar iemand, want je weet zelf ook wel dat hier aan losbandige studenten geen gebrek is”.
Zijn hand glijdt omhoog over mijn arm, voorzichtig, warm en zacht, en dan terug naar mijn hand, alsof ze heel attent wil zeggen: ik ga niet verder als jij niet verder wil.
“Vind je mij losbandig?” waag ik het dan te vragen.
“Nee”, antwoordt hij ernstig.
“Vind je me preuts?”
“Nee, ik vind je niet preuts”.
Ik zwijg even tot er een volgende vraag in mijn hoofd opkomt, maar hij geeft me de kans niet om verder te gaan.
“Ik vind je lief, mooi en heel puur en aantrekkelijk”.
Niet bang zijn, dit kon niet mooier zijn, denk ik dan. Je eerste afspraakje en meteen zit de man van je dromen in je kamer. Dit kan niet echt zijn. Maar ik voel zijn vingers op mijn huid en ze zijn wel degelijk echt. Net zoals mijn lippen, die uit elkaar wijken en de zijne door dit gebaar naar zich toe lokken. Heel langzaam en voorzichtig kust hij me. Hij voelt anders dan Jan, denk ik. Natuurlijk, gekkerd, alle mannen voelen anders, maar hoe zou jij dat in al je onervarenheid kunnen weten? Mijn twee handen liggen nu in de zijne en pas wanneer ik hem terug kus, trekt hij me zachtjes naar zich toe. Zijn linkerhand rust op mijn onderrug, zijn rechter ligt achter in mijn hals, waar ze de warme huid onder mijn haren streelt en vervolgens een stukje onder de kraag van mijn bloesje glijdt.
“Kom”, zeg ik terwijl ik opsta en hem met mijn hand naar het bed leidt”.
Intiem met een gigolo Vlaams Brabant
Hij kijkt lief, ondeugend en een tikkeltje verrast bij dit gebaar. We zitten naast elkaar op het bed en ik maak langzaam de knoopjes van zijn hemd los. Hij heeft een mooie, zachte, brede borst en ik kan het niet laten om mijn hoofd even op zijn schouder te leggen, terwijl mijn handen de warme, gladde huid van zijn rug strelen met een genoegen dat ze niet onbekend zou mogen zijn, maar het wel is. Wanneer ik mijn hoofd optil, kijkt hij me met een warme glimlach aan en kust me opnieuw. Wanneer zijn handen de knoopjes van mijn bloesje vinden, wijkt mijn mond even achteruit.
“Sorry”, zegt hij snel, terwijl hij ophoudt, “je wil dit liever niet”.
“Jawel!” reageer ik enthousiast. Ik leg zijn handen opnieuw op mijn borst. “Ik wil zien wat je doet. ik wil elk moment van deze ervaring in mijn geheugen prenten. Besef je wel dat ik hier nog weken zal van nagenieten?”
“Da’s leuk”, zegt hij wanneer hij de knoopjes één voor één losmaakt.
“Je bent zo mooi”, zegt hij over mijn witte beha met geborduurde bloemetjes.
Ik kus hem diep en vol overgave, terwijl ik mijn lichaam tegen zijn borst duw en toelaat dat hij zich op zijn rug op het bed neervleit en me boven op hem trekt. Zijn handen strelen zo warm en zacht mijn rug, alvorens in één handige beweging de sluiting van mijn beha open te maken. Ik ga rechtop zitten om mijn beha uit te trekken en zie hoe hij met vertedering naar mijn kleine, stevige boezem kijkt.
“Je hebt prachtige borsten”, zegt hij met die ernstige blik waar ik nu al van hou. “Mag ik ze strelen?”
“Ja, alsjeblieft”, zeg ik glimlachend, “anders zijn ze triest nu ze jou éénmaal hebben gezien”. Zijn handen voelen lief en teder en terwijl zijn vingers over mijn tepels wrijven, voel ik de opwinding in iedere vezel van mijn lichaam. Onze kussen worden warmer, ongeremder ook, wanneer hij me op mijn rug rolt en op me komt liggen. Hij kust mijn navel en doet heel voorzichtig wanneer hij mijn jeans losmaakt en zijn vingers even onder de bovenrand van mijn witte slipje schuiven. Hij kijkt me met lieve, vragende ogen aan maar hij hoeft niet op een antwoord te wachten, want ik til mijn heupen op, zodat hij de strakke jeans over mijn slipje naar beneden kan schuiven. Daarna komt hij weer op me liggen en voel ik zijn opwinding door de dunne stof van mijn slipje en zijn jeans, waarvan de broeksriem pijnlijk in mijn onderbuik drukt. Ik kronkel even om aan de gesp te ontkomen, waarop hij zich opricht en bezorgd vraagt: “Alles goed met je?”
“Ja, maar dit deed me pijn”, antwoord ik terwijl ik zijn broeksriem losmaak. Nu ik toch bezig ben, kan ik net zo goed doorgaan, denk ik, en ik maak ook de knopen van zijn jeans los. Hij kijkt me met een zachte, ondeugende glimlach aan. Zijn jeans is open, maar hij trekt ze niet uit, nog niet, want zijn handen glijden over mijn dijen naar boven. Tussen mijn benen strelen ze me door mijn slipje. Ik kreun zachtjes en draai mijn hoofd met gesloten ogen naar de muur. Zijn vinger schuift opzij, naar de rand van mijn slipje, en zoekt zich een weg onder de vochtig geworden stof.
“Je bent nat, lieveling”, fluistert hij.
Ik spreid mijn benen een stukje, terwijl ik zijn vinger zachtjes voel bewegen op dat gevoelige plekje.
“Ooh”, zucht ik wanneer die vinger naar binnen gaat, om heel langzaam mijn intiemste plekje te verkennen.
Ik krijg het warm en ben nog nooit zo opgewonden geweest. Van onder mijn wimpers kijk ik hem met dromerige ogen aan. Hij kijkt serieus, geconcentreerd, en glimlacht even wanneer hij mijn blik vangt.
“Vind je ‘t leuk zo?”
Ik slik met moeite en slaag erin te zeggen dat ik het zalig vind.
“Niet stoppen”, stamel ik wanneer hij zijn hand wegneemt.
“Wacht, ik weet nog iets beters…”
Hij trekt mijn slipje uit en legt het achter zich op mijn bureau naast mijn examenrooster.
Twee warme handen spreiden mijn benen en het volgende moment voel ik zijn warrige krullen aan de binnenkant van mijn dijen kriebelen. Ik word wild, gek bijna, en ik heb de spiertrekkingen in mijn benen nauwelijks onder controle wanneer zijn tong mijn intiemste plekjes verkent. Hij blijft er lang en gaat door, terwijl mijn buikspieren zich spannen en ik hem bijna wil wegduwen omdat ik daar beneden zo overgevoelig ben. Maar hij blijft en ik laat hem, heerlijke, verschrikkelijke, prikkelende minuten lang. Tot ik eindelijk de top van die berg bereik, vanwaar ik het uitzicht nooit eerder heb aanschouwd. Wanneer hij even later naast me komt liggen, kruip ik tegen hem aan, met mijn hoofd op zijn schouder. Dromerig en dankbaar kijk ik hem aan. Ik kan niet geloven dat dit werkelijk gebeurt met iemand die ik helemaal niet ken.
‘t Is niet omdat ik denk dat het moet, want bij hem moet ik helemaal niets, het is omdat ik het echt wil, dat mijn mond van zijn hals over zijn borst naar beneden gaat, voorbij zijn Calvin Klein-bokser die mijn handen langzaam naar beneden trekken, om hem te proeven, met zachte likjes en dan helemaal, zacht, diep, sensueel en zonder schroom.
Ik wil meer, ik wil datgene waarvan hij heeft gezegd dat het niet hoeft, maar waar we niettemin altijd aan denken.
Eerste keer met een gigolo Vlaams Brabant
“Weet je het zeker? Je moet je niet verplicht voelen, lieveling”, zegt hij wanneer ik zijn jeans en bokser helemaal uittrek en mijn jonge meisjeslichaam op zijn warme, zachte borst neervlei. Wat volgt, is zoals het nooit eerder is geweest. Door zijn ervaring misschien, maar door zijn fijngevoeligheid en tederheid zeker. Hij is lief, zacht, maar niettemin doortastend in wat hij doet. Wanneer ik onder hem lig, weet ik dat dit nu pas mijn echte eerste keer is.
Ik ben verbaasd wanneer ik na ons minnespel op de wekker zie dat we hier al drie uur zijn. De tijd lijkt snel voorbij te zijn gegaan, en tegelijkertijd is het onmogelijk dat de afstand die hij me heeft doen afleggen, niet meer dan enkele uren in beslag heeft genomen.
“Zie ik je nog eens?” vraagt hij met lieve ogen bij zijn vertrek.
Waarop ik mijn armen om hem heen sla en in zijn oor fluister: Vrijdag om drie uur, privé-feestje na mijn proclamatie ;-)
Hij lacht, knipoogt en is dan weg. Nog geen vijf minuten later krijg ik een lief sms’je van deze man over wie ik alleen weet dat hij Vince heet.
“Hé, Steffie, ik houd het niet meer vol, nog twee vakken…”, zegt mijn zuchtende kotgenoot Steven wanneer ik hem in de gang tegen het lijf loop. “Die mooie verhaaltjes over het studentenleven, pfff…. Ze mogen het hebben, hoor”.
“Ja, je hebt gelijk”, zeg ik meelevend. “Niemand die weet wat voor examenstress een student zoal te verduren krijgt…”
Mijn tong strijkt over mijn lippen en ik weet nog net een glimlach te onderdrukken vooraleer ik mijn kamer opnieuw binnenstap.
